Juana Inés widnieje już na banknocie 200 peso, a raczej zaczyna „zanikać” ponieważ w 2019 roku wypuszczono w obieg nową wersję z wizerunkiem dwóch wielkich postaci związanych z Niepodległością Meksyku: Miguela Hidalgi y Costilli oraz José Maríi Morelosa y Pavón. Obaj byli duchownymi, dzięki którym wywołane zostało powstanie wyzwoleńcze.

Bohaterka dzisiejszego postu była nie tylko meksykańską pisarką, której wiersze publikowano w Europie. Juana Inés zamiast małżeństwa wybrała ścieżkę naukową, samorealizacje i niezależność. Przyszłość kobiet w XVII wieku niestety opierała się na zamążpójściu, a jedyną możliwością rozwoju były zakony. Juana została więc siostrą (stąd przydomek „Sor”). W trakcie swojego życia pisarka zgromadziła i przeczytała setki książek , studiowała matematykę, komponowała utwory, a także wynalazła system zapisu muzycznego¹. Jej twórczość pisarską można by uznać za kontrowersyjną ze względu na to, że Sor Juana krytykowała w niej postawę niektórych mężczyzn wobec kobiet. Przedstawiała hipokryzję tych, którzy potępiali moralność seksualną płci przeciwnej:

„Czemu miałyby postępować prawie
skoro sami zachęcacie je do czynienia zła?”

Odnosiła się też do pogardy z jaką mężczyźni odnoszą się do prostytutek. Rozważała czy większą winę ponosi:

„Ona, która grzeszy za pieniądze, czy on, który płaci za grzechy?”

Można więc powiedzieć, że Juana Inés de la Cruz była kobietą zupełnie nie pasującą do swoich czasów, nie wpadającą w obowiązujące konwenanse, a według mnie była feministką XVII wieku.